معرفی کتاب «هنر عشق ورزیدن»

عشق چیست  و مولفه های آن کدام است؟ آیا عشق یک احساس وصال جویی و دلبستگی شدید است یا یک شیدایی که با رنج فراق عجین شده است؟ غالبا باور عمومی این است که عشق مانند یک صاعقه‌ ناگهانی بر سر انسان فرود می‌آید. در چنین شرایطی، آدمی خواه‌ ناخواه اسیر عواطف پرشوری خواهد شد که برای نامیدنش واژه‌ای جز عشق به یاری‌اش نمی‌آید. اما آیا به راستی می‌توان هر نوع احساس گذرا اما قدرتمندی را عشق نامید؟ یا به بیانی دیگر، آیا عشق ناگهان و بی‌اراده ی فرد پدید می‌آید، یا برای به چنگ آوردنش باید کوشید؟

اریک فروم (Erich Fromm)، فیلسوف و روانکاو برجسته‌ فقید، در کتاب هنر عشق ورزیدن به این سوالات و پرسش‌های مشابهی که حول موضوع عشق و عاشقی وجود دارد، پاسخ‌هایی درخورِ توجه داده است.

او معتقد است که عشق ورزیدن، بیش از هر چیز یک هنر، یا به عبارتی یک مهارت است. مهارت‌ها نیز آموختنی‌اند. بنابراین راهکارهایی برای یادگیری چگونه عشق ورزیدن وجود دارد.

نویسنده در کتاب مذکور شناسه عشق را در دو چیز می‌بیند: شادی و عمق ارتباط متقابل. وی معتقد است که اگر درگیر رابطه‌ای هستید که این دو شناسه را در آن حس نکردید، آن را با عشق و رابطه احساسی اشتباه نگیرید. مطالعه‌ این کتاب برای کسانی که دستورالعمل ساده‌ای برای هنر عشق ورزیدن می‌جویند، کاری یأس‌آور خواهد بود. این طور نیست که هر خواننده‌ای پس از مطالعه‌ این اثر به راحتی قادر به عشق ورزیدن خواهد شد. برعکس، در این کتاب نشان داده می‌شود که عشق احساسی نیست که هرکس، صرف‌نظر از مرحله‌ی بلوغ خود، بتواند به آسانی بدان گرفتار شود. این کتاب می‌خواهد خواننده را متقاعد سازد که تمام کوشش‌های او برای عشق ورزیدن محکوم به شکست است، مگر آنکه خود او با جد تمام برای تکامل تمامی شخصیت خویش بکوشد، تا آنجا که به جهت‌بینی سازنده‌ای دست یابد. این کتاب می‌خواهد اثبات کند که اگر آدمی همسایه‌اش را دوست نداشته باشد و از فروتنی واقعی، شهامت، ایمان و انضباط بی‌بهره باشد، از عشق فردی خرسند نخواهد شد. در فرهنگ‌هایی که این صفات نادرند، کسب استعداد مهر ورزیدن نیز به ‌ناچار در حکم موفقیتی نادر خواهد بود. هرکس می‌تواند از خود سؤال کند که واقعاً چند نفر آدم مهرورز در عمرخود دیده است.